شخصیت، مجموع اوصاف، خصوصیتها و عوارضی است که یک شخص را از اشخاص دیگر متمایز میسازد. شخصیت طرفین در صحت و بطلان قراردادها اهمیت ویژه دارد. اما تأثیر شخصیت در انتقال قراردادها یک امر مبهم است و قانونگذار جمهوری اسلامی ایران و افغانستان درباره آن تصریح مستقیمی ندارند. ازآنجاکه انتقال قرارداد در حقوق ایران و افغانستان بهعنوان یک اصل مطرح است، پس سؤال که مطرح میشود این است که شخصیت طرف قرارداد در انتقال قرارداد چه تأثیری دارد؟ پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع مکتوب به پاسخ این سؤال پرداخته و دریافته است: قراردادهایی که شخصیت طرف، علت اساسی انعقاد آنها باشد، قابلانتقال نیستند، نه به گونه قهری و نه ارادی. برای شناخت علت اساسی سه معیار وجود دارد: معیار شخصی، نوعی و مختلط بحث انتقال قرارداد، ازجمله مباحثی است که از زمانهای دور، مورد توجه فقها و حقوقدانان بوده است. نهاد انتقال قرارداد مخصوصاً انتقال ارادی قراردادها، امروزه نسبت به هرزمانی یک ضرورت است
)